recensie

Cd-opname VLEK: ‘Paradox Tilburg, 11 april ’18,
door: RINUS VAN DER HEIJDEN Jazznu.com

Was het nu de derde of vierde cd die het septet VLEK deze avond opnam? De derde in elk geval niet, want die ligt al een tijdje klaar om uitgebracht te worden. Maar de vierde ook niet, want de derde is nog niet in de plantenbakken beland. Bovendien zouden de cd die klaar ligt en degene die net is opgenomen, wel eens tegelijkertijd kunnen worden uitgebracht. Dan zou het de derde cd worden. Verwarring alom, maar VLEK maalt er niet om. Helemaal niet zelfs.
lees volledige recensie op jazznu.com

CD bespreking: ‘Smoking Gun,
door: Guy Peters

Bij Nederlandse jazz en improvisatie hebben we vaak de oncontroleerbare neiging om aan Amsterdam te denken. Het zevenkoppige Vlek komt echter uit Noord-Brabant, de zone boven de Noorderkempen die probeert de ontsnappen aan de hegemonie van Noord- en Zuid-Holland en Utrecht. De muzikale verwantschap met de Amsterdammers is er wel, maar dit gezelschap vaart een eigen koers. Eigenzinnig, eclectisch en speels.
lees volledige recensie op enola.be
lees volledige recensie op draaiomjeoeren.com

CD bespreking: ‘Smoking Gun,

Dat de blazers niet zuigen wordt hier bijzonder duidelijk. De haren van de luisteraar worden soms letterlijk horizontaal tussen de speakers weggeblazen door de geluidsdruk en brutaliteit waarmee Vlek te werk kan gaan.
lees volledige recensie

CD bespreking: ‘Smoking Gun,
door: René van Peer

De Avonturen van Vlekje’, zo had de cd ‘Smoking Gun’ van de Brabantse formatie Vlek ook kunnen heten. Het septet doet Afrika aan, stoeit met zeven kristallen bollen, koestert zich in de stralen van een geheimzinnige ster. Het zijn vermetele reporters op ontdekkingsreis door het land van de jazz, op zoek naar onontgonnen hoekjes en gaatjes. Vier Tilburgers: de broers Bert en Jacq Palinckx op contrabas en gitaar, drummer Pascal Vermeer en trombonist Hans Sparla. Bosschenaren Jeroen Doomernik op trompet en Bart van Dongen op toetsen, en rietblazer Edward Capel uit Eindhoven. Allemaal hebben ze hun sporen ruimschoots verdiend. Als muzikant in allerhande ensembles, als sessieleider, zelfs als artistiek directeur (Bert Palinckx van November Music, Bart van Dongen van Intro/In Situ). Ze hebben dit collectief opgezet voor hun eigen plezier. En dat is te horen aan deze tweede cd.
lees volledige recensie

CD bespreking: ‘Smoking Gun,
door: Rinus van der Heijden

Zeven eigenzinnige muzikanten en dertien eigen stukken. Zo kun je in de simpelste bewoordingen de nieuwste cd ‘Smoking Gun’’ van het Brabantse collectief Vlek omschrijven. Maar daarmee is het lang niet gedaan. Want die zeven musici met hun dertien eigen composities leveren een intrigerend totaalwerk af, dat na de vorige cd ‘Speck’ uit 2012, een nieuwe proeve van eigengereid vakmanschap vormt.

‘Speck’ was vooral een album dat werd gekenmerkt door twee zaken: een verrassend herkenbare inhoud, afgewisseld met de visitekaartjes van alle bandleden, namelijk het ultiem uitdiepen van het fenomeen vrije improvisatie. Op ‘Smoking Gun’ is het niet anders. Alleen zitten tussen de twee cd’s twee jaar, die de musici kennelijk goed hebben besteed. Want ‘Smoking Gun’ is de verdere en verfijndere uitwerking van ‘Speck’.
lees volledige recensie

CD bespreking: ‘Smoking Gun,
door: Herman te Loo

Het debuutalbum van de Brabantse ‘supergroep’ Vlek was vorig jaar reden tot vrolijkheid. De titel van de tweede cd, ‘Smoking Gun’, schept Quentin Tarantino-achtige verwachtingen. Zo ‘trigger happy’ als de heren experimentalisten in de jaren tachtig en negentig waren, zo opgewekt en smeuïg zijn de stukken die ze nu afleveren.
‘We horen op ‘Smoking Gun’ heerlijk gearrangeerde blazerscollectieven en gierende rockgitaarsolo’s’ ‘Smoking Gun’ biedt geen grote verrassingen of veranderingen ten opzichte van het debuut. Of het moet zijn dat het ensemble nog veel beter ingespeeld is en het repertoire nog beter samenhangt.
lees volledige recensie

VLEK musiceert met een open vizier.
CD bespreking: ‘Speck’ van Vlek,
door: Joachim Ceulemans

Amsterdam, New York of Berlijn? Nee, het jazzseptet VLEK is niet gelinkt aan een of andere hippe stad maar komt uit het weinig opwindende Noord-Brabant, waar het regelmatig podia bevolkt in steden als ’s-Hertogenbosch en Tilburg. De mini bigband begon enkele jaren geleden als spontane sessieband en groeide uit tot een volwaardig ensemble met een eigen oeuvre, dat met ‘Speck’ voor het eerst op cd verschijnt.
lees volledige recensie

Jacques Los

Sinds kort is in de Brabantse contreien een nieuw en avontuurlijk jazzensemble ontstaan. De leden zijn trompettist Jeroen Doomernik, trombonist Hans Sparla, saxofonist Edward Capel, gitarist Jacq Palinckx, diens broer en bassist Bert Palinckx en Bart van Dongen op keyboards en synthesizer.

De composities – van onder anderen de gebroeders Palinckx en Bart van Dongen – zijn bijzonder origineel en bestrijken het brede scala van moderne jazz, rock, pop, fanfare, smartlappen, hedendaags gecomponeerde muziek, circusmuziek – enfin, noem het en ze spelen het.

Intussen wordt er in die melange van genres volop geïmproviseerd, collectief en solistisch. De verrichtingen desbetreffend van trombonist Sparla zijn meer dan noemenswaard. Hij produceert een robuust geluid en soleert, met reminiscenties aan oude meesters als Bennie Green en Bill Harris, zeer trefzeker op het schuifinstrument.

Op altsax gaat Edward Capel heftig tekeer in het ritmisch doordenderende ‘Vlek In Je Broek’. Daarentegen blaast trompettist Doomernik in het rustige ‘Boom’ een gloedvolle serene solo. Naast de verrassende, gevarieerde en avontuurlijke composities getuigen de titels van een groot gevoel voor humor: ‘Herenleed In Simpelveld’, ‘Tijd Voor Een Appelflap’ en ‘Vrolijk De Duisternis In’. Dit laatste nummer heeft een authentieke Herb Alpert-touch en is inderdaad het vrolijke sluitstuk van de cd.

Vlek manifesteert zich tot nu toe bijna uitsluitend op de podia (Paradox, Artuarium en Verkadefabriek) in Brabant. Natuurlijk is het podiumbestand drastisch uitgedund, maar deze bijzondere en nieuwe formatie verdient speelgelegenheid op de jazz- en alternatieve cultuurpodia in de rest van Nederland.

bekijk recensie

“Vrolijkheid en humor zijn sterke troeven van Vlek. Stilistisch bestrijkt de muziek een breed spectrum”

Het borrelt weer in Brabant. Onlangs waren er al avontuurlijke geluiden te horen bij de groep Bluntaxe 3 van Edward Capel, en nu is er ‘Speck’, het debuutalbum van het septet Vlek, met de- zelfde rietblazer in de gelederen. Hij vormt een all star-frontlinie met trompettist Jeroen Doomernik en trombonist Hans Sparla, die vooral in de gearrangeerde partijen vol en smeuïg klinkt.
Het Carla Bley-achtige ‘Nocturne no. 2’ (van Laetitia van Krieken en drummer Pascal Vermeer) en ‘Opus 50’ (van bassist Bert Palinckx) varen er wel bij. Stilistisch bestrijkt de muziek van Vlek een breed spectrum, zowel in de tracklist van ‘Speck’ als binnen de nummers. Gitarist Jacq Palinckx is altijd een meester geweest in het collagewerk, waarbij de luisteraar voortdurend op het verkeerde been wordt gezet. ‘Confusion’ noemde hij die stijl ooit. We horen er een mooi voorbeeld van in ‘Blaar’, dat eerst stevig rockt, om vervolgens ritmisch behoorlijk complex te wor- den en onderweg allerlei zijstraten in te slaan. Het stuk contras- teert flink met een andere bijdrage van de Tilburger, de melige afsluiter ‘Vrolijk de duisternis in’, met een opgewekt melodietje en een Herb Alpert-trompetje. Vrolijkheid en humor zijn sterke troeven van Vlek, want ook het poppy ‘Vlek in je broek’ van toetsenist Bart van Dongen tovert een glimlach op je gezicht.

“Vlekkeloos debuut Brabants Jazzmonster”

Door Mark van der Voort
Alsof het nooit anders geweest is. Het nog prille Brabantse improvisatiecollectief Vlek speelt met een jaloersmakende vanzelfsprekendheid. Het zijn dan ook louter musici die elkaar van haver tot gort kennen….

download/bekijk hier het volledig artikel als pdf

Vlek pendelt tussen treurmars en Bert Kaempfert
CONCERTRECENSIE. Cd-presentatie ‘Speck’ van Vlek, Paradox Tilburg, 9 januari 2013
door: Rinus van der Heijden

Een geweldige opening en een fantastische afsluiting en daar tussenin muziek die ongrijpbaar is. Zo kan het concert worden omschreven van de zevenmansformatie Vlek, die deze avond haar eerste cd aan den volke toonde.
De Brabantse formatie Vlek met onder andere saxofonist Edward Capel en gitarist Jacq Palinckx.

 

Een sessie van contrabassist Bert Palinckx vier jaar geleden waarvoor hij professionele muzikanten nodig had, ligt aan de basis van Vlek. Sindsdien opereert de groep die bestaat uit Brabantse jazzmusici vooral in deze provincie. Vlek is inmiddels huisorkest van Paradox in Tilburg en de Verkadefabriek in Den Bosch en wordt gevormd door Edward Capel op alt- en sopraansaxofoon en altklarinet, Jeroen Doomernik op trompet en fluegelhorn, Hans Sparla op trombone, Jacq Palinckx op gitaar, Bart van Dongen op piano en synthesizer, Bert Palinckx op contrabas en Pascal Vermeer op slagwerk.

Het zijn allemaal musici die al tientallen jaren speelervaring hebben en binnen Vlek vormen ze dan ook een groepje vrijbuiters, dat muziek maakt die elders niet is te horen. Hun ervaring en de keuze van hun concept maken, dat concerten van Vlek volstrekt onvoorspelbaar zijn. Wie er gaat soleren, weet niemand; hoe lang een improvisatie duurt of hoe die gaat klinken is voor ieder ander eveneens onbekend terrein. Dat levert spannende muziek op, gespeeld op het scherpst van de snede met parelende resultaten voor de musici zelf, maar meer nog voor de toehoorders.

Speck
Tijdens dit presentatieconcert werd er vooral muziek gespeeld van de nieuwe cd ‘Speck’. De opnamen werden vorig jaar juni gemaakt tijdens concerten in café Wilhelmina in Eindhoven en Paradox in Tilburg. De titels van de stukken zijn even bizar als de spelopvattingen van Vlek: ‘Blaar’, ‘Vlek in je broek’, ‘Tijd voor ’n appelflap’ en ‘Vrolijk de duisternis in’, om er enkele te noemen die deze avond ook op de lessenaars stonden. Met die ‘Appelflap’ werd geopend en dat betekende meteen dansen, funken onder aanvoering van vette gitaarpartijen van Jacq Palinckx.
Bert Palinckx. Jeroen Doomernik. Pascal Vermeer.

De muziek van Vlek kent talloze invloeden en Zuidamerikaanse bevrijdingsmuziek uit de jaren zeventig van de vorige eeuw is er een van. Die werd neergelegd in ‘Nocturne No. 2’, waarin manifeste blazers de muziek opstuwden. In ‘Blaar’ vertelde Vlek een ander verhaal. Na het intro op de Syntonsynthesizer van Bart van Dongen volgde er een bruuske tempoversnelling om daarna vrijwel meteen in een vrije improvisatie te landen.

En verder? Blues, een treurmars, Bert Kaempfert en Herb Alpert, simpele motiefjes en vooral een onafgebroken rits tempowisselingen en opbouwen van allerlei sferen; daar gaat het allemaal om bij Vlek. Met zonder uitzondering als resultaat uiterst toegankelijke, slim bedachte en uitgevoerde muziek die een breed publiek aanspreekt, dat zeker ook buiten Brabant aangeboord moet worden.

Eigen stukken
‘Song Sung Long’ en ‘Back to Black’ vallen buiten de verder eigen stukken van Vlek, maar ze krijgen wel een typische Vlekbehandeling. De eerste compositie is van Carla Bley en vormde als toegift een indrukwekkend einde van een al even imposant concert. ‘Back to Black’ staat op het conto van Amy Winehouse, maar de zangeres zou verrast hebben opgekeken van met name de fel uithalende, het thema uiteen rafelende trompetsolo van Jeroen Doomernik. Wij trouwens ook.

“VLEK veelzijdig en enthousiast bij cd-presentatie in Paradox”
Brabants septet verzorgt geslaagde lancering van debuutschijf
bekijk volledige recensie op 3voor12.vpro.nl

“Surrealistisch mengsel uit de keukenmachine”

download/bekijk hier het volledig artikel als pdf

VERLIES JE VERSTAND BIJ FENOMEEN VLEK

CONCERTRECENSIE. VLEK, Paradox Tilburg, 27 april 2011,www. Jazzenzo.nl
beeld: Stef Mennens
door: Rinus van der Heijden
VLEK is de naam, een groep Brabantse musici die zich verenigde toen twee jaar geleden
werd gevierd dat Tilburg tweehonderd jaar stadsrechten had. Sindsdien trad VLEK nauwelijks
op, maar manifesteerde het septet zich voornamelijk als huisorkest van Paradox en de
Verkadefabriek in Den Bosch. Dat is onterecht, want VLEK ontwikkelde zich in de korte tijd
van zijn bestaan tot een opmerkelijk fenomeen.
Het Brabantse VLEK riep bij vlagen herinneringen op aan de muziek van Pink Floyd, met
onder meer Bart van Dongen, Edward Capel en Jacq Palinckx.
Daarvan getuigde het concert deze avond in thuishaven Tilburg, waar het ensemble een soort
Grootste Hits bracht. VLEK is een alleseter, die grasduint in hedendaagse gecomponeerde- en
geïmproviseerde muziek, bigbandklanken, popmuziek en Amerikaanse amusementsmuziek.
Dit alles smaakvol gemengd, voorzien van originele invalshoeken en gedrenkt in speelplezier
en vakmanschap.
Voor dit laatste element staat de bezetting van VLEK borg: Edward Capel op saxofoons en
klarinet, Jeroen Doomernik op trompet, Hans Sparla op trombone, Jacq Palinckx op gitaar,
Bart van Dongen op toetsen en elektronica, Bert Palinckx op contrabas en Pascal Vermeer op
slagwerk. Musici die stuk voor stuk een verschillende achtergrond hebben en binnen VLEK
samensmelten als een soepel draaiend symfonie-orkest. Plus – en dat is niet geheel
onbelangrijk – zorgt de groep voor eigen composities. Die even originele namen meekregen
als de muziek klinkt: ‘Herenleed in Simpelveld’, ‘Tijd voor een appelflap’ en ‘De Boom’
bijvoorbeeld.
Of ‘Lemelerveld’ van Bert Palinckx, waarmee VLEK het concert opende: na een kort intro
bleek het een mooie blues, gedragen door een lijzige trombone, die meteen de toon van het
optreden zette. Nummertje twee was ‘Homeless’ van Edward Capel, waar VLEK vol gas gaf
in een vrije groepsimprovisatie, waaruit het orgelpunt van Bart van Dongen letterlijk oprees.
In ‘Herenleed in Simpelveld’ (Bart van Dongen) leek VLEK enigszins op het Willem Breuker
Kollektief: in een steeds sneller wordende ruiterdraf moest de gitaar van Jacq Palinckx het
bijna afleggen tegen de voortdenderende toetsen, contrabas en slagwerk.
Contrabassist Bert Palinckx met slagwerker Pascal vermeer. VLEK met op de voorgrond
trombonist Hans Sparla. Jeroen Doomernik.
In ‘This Things Sucks Two’ leek ‘Cirrus Minor’ van Pink Floyd voorbij te komen, maar was
het uiteindelijk Edward Capel op sopraansaxofoon, die de toverachtige sfeer van gitaar en
toetsen ‘verstoorde’. In ‘I Nose You’ brak het eerbetoon aan Pink Floyd echter daverend door,
omdat toetsen en gitaar hier zich door niemand lieten afleiden. En dan toch maar grazend in
de weiden van de popmuziek, werd ook ‘Back to Black’ van Amy Winehouse aangeraakt, een
arrangement van Bert Palinckx, waarin de trompet de rol van de zangeres overnam.
Schitterend was ‘De Boom’ van Bart van Dongen. De melancholie droop er van de natte
bladeren, terwijl even later de wind diezelfde bladeren als haren op een kalend hoofd in de
war bracht. ‘De Boom’ is een indringend melodieus stuk, vooral door de inzet van trombone
en trompet. Als je zou kunnen hóren hoe een boom zich tot het duister verhoudt, dan flikte
VLEK dit duivelskunstje in het groepsspel.
Uiterst toepasselijk werd afgesloten met ‘Vrolijk de duisternis in’ van Jacq Palinckx. Burt
Bacharach en Sergio Mendes vochten om voorrang en het kon niet uitblijven dat er ook nog
een toegift moest komen: ‘Song Sung Long’ van Carla Bley. Móest, want de Amerikaanse is
een lichtend voorbeeld voor de Tilburgse School, die zich aan het begin van de jaren zeventig
in deze stad manifesteerde en binnen VLEK een centrale plaats inneemt.
De rol van popmuziek bij VLEK is bijzonder. Waar andere improvisatoren zich min of meer
rechtstreeks beroepen op werk van bijvoorbeeld Sting of Björk, weeft dit orkest enkel zelf
afgeleide sferen door zijn muziek. Van Pink Floyd bijvoorbeeld, wiens ‘See Emily Play’ wel
niet passeerde, maar er wel herinneringen aan opriep. Waarin Syd Barrett zingt: ‘There is no
other day/Let’s try it another way/You’ll lose your mind and play’. Vervang Pink Floyd door
VLEK en je bent waar je wezen moet.
• VLEK bestaat uit: Edward Capel – Jeroen Doomernik – Hans Sparla – Jacq Palinckx –
Bart van Dongen – Bert Palinckx – Pascal Vermeer